Taniec współczesny i tradycyjny został zaprezentowany w dwóch częściach przez tancerzy z
Akademii Tańca w Pekinie, którzy 31 stycznia 2018 wystąpili w Gdańskim Teatrze
Szekspirowskim.
Spośród dziewięciu etiud jako pierwszy taniec
nowoczesny zaprezentowano "Beijing
Man". Powstał on podczas kreatywnej pracy nad fragmentami tekstu sztuki
pod tym samym tytułem "Pekińczyk/Mieszkaniec Pekinu" z 1940 roku,
autorstwa wybitnego dramaturga Cao Yu, ojca nowoczesnego chińskiego teatru,
nazywanego chińskim Szekspirem.
Tekst stał się punktem wyjścia dla stworzenia
niepowtarzalnego języka ruchu, którym w spektaklu komunikuje się ze sobą grupa
mężczyzn - mieszkańców Pekinu.
Kolejna nowoczesna odsłona, to „Cóż za złota jesień”. "I
nie mogę znaleźć słów, więc powiem tylko, cóż za złota jesienna pora." Fragment
z "Pieśni o zbieraniu morwy" autorstwa Xin Qiji, poety urodzonego w
1140 roku, za czasów Dynastii Song.
Tancerze: Zhang
Shu, Shao Junting, Wang Zan, Pang Jun i Ge Chang
Po 15-minutowej przerwie etiuda „Wybijając rytm”
rozpoczęła część tańców tradycyjnych. Jak powiedziane jest w wierszu:
"Wierzby są zielone, rzeka płynie gładko; Ludzie śpiewają i tańczą do
piosenki..." Taniec ilustruje tu scenę łaski, w której kobiety za czasów
Dynastii Han (202 p.n.e - 220 n.e.) wybrały się na wiosenny spacer, celebrując
bogate zbiory i szczęśliwe życie. Wykonują przy tym starożytny chiński taniec
zwany "Ta Ge", który był dawniej bardzo popularny zarówno na dworach,
jak i we wsiach. Charakterystyczne są dla niego śpiew i ruch podporządkowane
rytmicznemu "dreptaniu".
Za tę etiudę tancerki zdobyły złoty medal na
pierwszym krajowym konkursie tanecznym "Lotos Cup" w Chinach.
Bardzo dynamiczna i ekwilibrystyczna była etiuda
pn. "Odprawa wojsk Cesarza
Qin" Źródłem inspiracji tego
tańca jest Terakotowa Armia z czasów dynastii Qin (221-207 pne) odkryta w Xi'an
w Chinach, uważana za jeden z dziesięciu cudów świata. Choreografia
wykorzystuje język i techniki tradycyjnego tańca chińskiego.
Anektując prosty, niewyrafinowany wizerunek
terakotowych żołnierzy oraz dźwięczny, mocny rytm muzyki ludowej "Big Drum
of Jiangzhou", tancerze portretują bohaterstwo i siłę chińskich
wojowników, galopujących przez pole bitwy.
Choreografia ta zdobyła Złoty Medal na IX
Międzynarodowym Konkursie Tańca "Lotus Cup" w Chinach.
"Oda do Kwiatu Lotosu" to solo kobiece. Oparty o starożytne opisy kwiatu lotosu, taniec jest
tu personifikacją owego wyobrażenia klasycznego piękna - zarazem osobliwego i
pełnego wdzięku. Widzieliśmy sylwetkę rozwijającego się w słońcu kwiatu, jego
płatki poruszane jesiennym deszczem oraz symboliczne wzrastanie, gdy,
nieskalany, przebija się przez warstwę ziemi i błota. Kwiat lotosu jest tu
symbolem szlachetnych, uczciwych ludzi.
Ta etiuda taneczna zdobyła Złoty medal w
czwartym konkursie tanecznym telewizji CCTV.
Zespołową i najdłuższą etiudą była „Żółta Rzeka” - jedna
z klasycznych choreografii tańca chińskiego z XX wieku.
Jako rzeka-matka narodu chińskiego, Żółta Rzeka, z jej
długą i rozległą doliną, uosabia i "pielęgnuje" wspaniałą historię i
kulturę Chin.
Intensywny, nasycony i pełen rozmachu taniec jest
wzruszającym wyznaniem miłości mieszkańców Chin do Żółtej Rzeki.
W tej etiudzie owszem znakomicie operowano światłami, w
których mi jednak zabrakło koloru żółtego nawiązującego do nazwy rzeki.
Kontury tancerzy w silnym świetle bijącym ze sceny prezentowały
się doskonale. Zwłaszcza dla osób, które uwieczniały cały taneczny spektakl
aparatami fotograficznymi i telefonami komórkowymi - o czym napiszę oddzielnie.
Organizatorami pokazu spektaklu w Gdańsku byli
Instytut Konfucjusza przy Uniwersytecie Gdańskim oraz Gdański Teatr Szekspirowski.
Spektakl prezentowany był w ramach Chińskiego Nowego
Roku - Roku Psa, pod patronatem Ministerstwa Kultury Chińskiej Republiki
Ludowej oraz Ambasady Chińskiej Republiki Ludowej w Warszawie i Konsulatu
Generalnego Chińskiej Republiki Ludowej w Gdańsku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz