Debiutancka
powieść Martyny Bundy, eseje o protestanckim Gdańsku, twórczość
i działalność Stefana Chwina oraz Stanisława Jankego, zostały
wyróżnione literackimi nagrodami samorządu województwa
pomorskiego. Przez pół roku 350 zgłoszonych pozycji oceniało
5-osobowe jury.
To była
inauguracyjna odsłona Pomorskiej Nagrody Literackiej „Wiatr od
morza” i Kaszubskiej Nagrody Literackiej. W Centrum św. Jana w
Gdańsku 18 października 2018 wręczono po raz pierwszy nagrody,
które są wyrazem uznania dla twórczej pracy i dokonań pomorskich
pisarzy, literatów i wszystkich, którzy poświęcili się słowu
pisanemu.
Pomorska
Nagroda Literacka Wiatr od Morza
Martyna Bunda,
„Nieczułość”. To debiut literacki autorki. Dziewcza Góra,
niewielka wieś na Kaszubach. To właśnie tu, w domu wybudowanym za
pieniądze z ubezpieczenia po tragicznie zmarłym mężu, Rozela
wychowuje trzy córki. Najstarsza – Gerta – przypomina matkę,
jest rzetelna i aż do przesady odpowiedzialna, średnia – Truda –
odwrotnie, umie korzystać z życia i łatwo daje się ponieść
porywom serca, najmłodsza – Ilda – sporo myśli o śmierci i
uwielbia prowokować wszystkich wokół. A tak o swojej książce
mówi autorka: „To książka o kobietach, których los rozpisać by
można na kilka pokoleń. Mimo przemocy i śmierci, przemarszów
wojsk, świata mężczyzn, którzy odchodzili i umierali, pod
pancerzem nieczułości zachowały czułość”.
Martyna Bunda
– dziennikarka i pisarka. Urodziła się 8 marca 1975 r. w Gdańsku,
szkołę podstawową i liceum ukończyła w Kartuzach. Absolwentka
szkoły muzycznej. Ukończyła politykę społeczną na Uniwersytecie
Warszawskim. Od 2012 do 2018 r. kierowniczka działu krajowego
tygodnika „Polityka”. Ma dwie córki. Powieść „Nieczułość”
jest jej debiutem literackim, za który otrzymała Nagrodę Literacką
Gryfia, nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2018 i do Nagrody
Literackiej Gdynia 2018 w kategorii: proza. Była dwukrotnie
nominowana do nagrody Grand Press za teksty reporterskie.
„Gdańsk
protestancki w epoce nowożytnej. W 500-lecie wystąpienia Marcina
Lutra” pod redakcją prof. Edmunda Kizika i prof. Sławomira
Kościelaka. Eseje historyków, historyków sztuki i literatury
traktujące o reformacji i jej wpływie na różne dziedziny życia.
Dzięki publikacji współczesne pokolenie historyków ma „okazję
włączyć się do refleksji nad dziejami i konsekwencjami reformacji
w historii Gdańska i okolic”.
Dowiedzieliśmy
się, że jest to też próba „wprowadzenia Czytelnika w
skomplikowaną wrażliwość religijną ówczesnych gdańszczan
poprzez ukazanie wpływu reformacji na dzieje ich miasta i
społeczeństwa, na zmiany w sztuce, literaturze i nauce. Nie
zapomnieliśmy o kwestiach finansów, administracji i zarządzania
(…) bez czego budowa nowej wyznaniowej konstrukcji nie byłaby
możliwa. Nie sposób opowiedzieć wszystkiego, dlatego aby nie
zatracić się w szczegółach, ograniczyliśmy się do
najistotniejszych elementów i wątków ówczesnej historii”.
(źródło opisu: gdansk.pl)
Edmund Kizik
– historyk, specjalizujący się w historii kultury nowożytnej
Polski i regionu nadbałtyckiego. Pracownik Instytutu Historii
Uniwersytetu Gdańskiego i Instytutu Historii PAN. Specjalizuje się
w historii nowożytnej, a zwłaszcza społecznej historii kultury i
gospodarki regionu hanzeatyckiego.
Sławomir
Kościelak – profesor Uniwersytetu Gdańskiego, autor wielu
prac z zakresu historii Kościoła, reformacji i kontrreformacji w
Prusach Królewskich oraz kultury i społeczeństwa Pomorza i Kujaw.
Stefan Chwin,
pseud. Max Lars – powieściopisarz, krytyk literacki, eseista,
historyk literatury, grafik, wykładowca na Uniwersytecie Gdańskim.
Urodził się 11 kwietnia 1949 r. w Gdańsku, w 1968 r. ukończył
Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Gdyni-Orłowie. Na
Uniwersytecie Gdańskim w 1972 r. uzyskał tytuł magistra
polonistyki, w 1982 doktora, a w 1994 tytuł doktora habilitowanego.
Debiutował pod pseudonimem Max Lars dwiema powieściami
fantastyczno-przygodowymi dla młodzieży – „Ludzie-skorpiony”
i „Człowiek-Litera”. W tym czasie ukazał się też jego
autobiograficzny esej „Krótka historia pewnego żartu”, w którym
autor dokonał osobistego rozrachunku z historią Gdańska z lat
50. XX w. Od początku związany z Gdańskiem, o czym
świadczy jedna z najsłynniejszych jego książek „Hanemann”
(1995), tłumaczona na wiele języków oraz nagrodzona Paszportem
Polityki. Zajmuje się także krytyką literacką, historią
literatury, romantyzmem i romantycznymi inspiracjami w literaturze
nowoczesnej, grafiką, pisze eseje.
Kaszubska
Nagroda Literacka
Stanisław Janke
– urodził się 20 marca 1956 r. w Kościerzynie, pochodzi z
Lipusza. Dziennikarz, poeta, prozaik, tłumacz, twórca i historyk
literatury kaszubskiej. Od ponad 30 lat mieszka w Wejherowie. Od 1979
do 2002 r. związany z miesięcznikiem „Pomerania”, pismem ruchu
kaszubsko-pomorskiego. Współpracował z „Gazetą Gdańską”,
tygodnikiem „Pielgrzym” i „Wieczorem Wybrzeża”.
Licznie zgromadzona
publiczność dowiedziała się, że laureat od 1996 do 2010 r.
redagował miesięcznik „Nasza Gmina”. W 1977 r. zadebiutował
jako poeta. Opublikował 7 tomików poezji, m.in. „Ju nie jem
motélnikem” (1983) „Żużónka jak mrzónka” (1984),
„Piesniodzejanié” (2003). Jego poezje tłumaczono z kaszubskiego
na język fiński, islandzki, rosyjski, włoski i dialekt piemoncki.
Autor sztuki scenicznej „Roczëzna” (2006) i wodewilu „Jak
Kulombószów Krësztof Amerikę wëkrił”.
Stanisław Janke
to twórca scenariusza
filmu dokumentalnego dla TP „Morzem i ziemią malowane – o sztuce
i folklorze Kaszub”. W 1988 r. opublikował powieść „Łiskawica”,
później opowiadanie „Psë”. Książki „Żółty kamień”
(1998), „Lelek” (2001), „Piękniewo” (2005), „Droga do
Korony” (2008) ukazały się po polsku. Z polskiego na kaszubski
przełożył dzieła Adama Mickiewicza: „Sonety krymskie”
(„Krimsczé sonetë” 1998), „Odę do młodości” („Òda do
młodectwa” 1988) i „Pana Tadeusza” („Pón Tadeùsz”).
Ważniejsze nagrody: Medal Stolema (1991) za pracę dziennikarską i
twórczość literacką, Medal Srebrna Tabakiera Abrahama (2002) za
zasługi dla promocji języka kaszubskiego Nagroda Remusa (2010) za
„całokształt działalności literackiej i dziennikarskiej oraz
szczególne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury”.
Ustanowiona w tym
roku Pomorska Nagroda Literacka Wiatr od Morza – jak powiedział
marszałek pomorski Mieczysław Struk - jest wyrazem
docenienia dokonań i twórczej pracy pomorskich pisarzy, literatów
i wszystkich, którzy poświęcili się słowu pisanemu. Operatorem
nagrody jest Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Josepha
Conrada-Korzeniowskiego. Najtrudniejsza jednak rola przypadła jury
nagrody pod kierownictwem prof. Zbigniewa Majchrowskiego,
które w ciągu kilku miesięcy zapoznało się z blisko 350
pozycjami wydanymi przez pomorskich twórców lub traktujących o
Pomorzu. Wiele z nich zostało zgłoszonych do nagrody przez
wydawców, związki i stowarzyszenia literackie, a także uczelnie
wyższe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz