Indochiny 2018 (odcinek 35)

_{Jazda autokarami umożliwiała nam poznać miejscowych ludzi, ocenić jak się zachowują. Kambodżanie są bardzo skromni, spokojni, jakby nadal czymś zastraszeni. Te dzieci na zdjęciu nieufnie odebrały od nas znaczki.}

_{Przypomnę, bo młode pokolenie chyba o tym nie wie, że 15 kwietnia 1998 roku zmarł Pol Pot, Były premier Kambodży, jeden z największych zbrodniarzy XX wieku. Twórca reżimu, który w latach 1975-1979 doprowadził do śmierci 1,5 miliona ludzi, co stanowiło w tym okresie blisko jedną czwartą kambodżańskiego społeczeństwa.}

_{Była sobota 24 marca, podczas 5 godzinnej jazdy, po drodze zatrzymaliśmy się na obiad. Zapłaciliśmy 8 dolarów za trzy dania (dwie małe rybki i jedno mięso z ryżem oraz dwie kawy czarne). Charakterystyczne dla tego regionu domy, ustawione są na żelbetowych słupach. Na na czas pory deszczowej.}

_{Autobusy w Kambodży oprócz wyznaczonych przystanków, zatrzymują się też w dowolnych miejscach, w których oczekuje choćby jeden pasażer.}

_{Musiała pójść fama po Kambodży, że jeden z naszej trojki podróżników, to smakosz rodzimych robaków. Co bowiem przystanek autobusowy, to od razu oferta nabycia tego ponoć przysmaku.}

_{Po drodze zatrzymał się autokar, bo jego obsługa kupowała wołowinę w przydrożnym sklepiku. I tylko dzięki temu zrobiłem niecodzienne zdjęcia - łba wołu na pierwszym planie i kobietę sprzedającą wołowe mięso.}

_{Szczęśliwie dotarliśmy do kolejnej miejscowości Kampong Cham. Tuk tuk-iem z autobusowego przystanku dojechaliśmy do hotelu o nazwie Moon River, znajdującym się przy samej rzece Mekong, tuż obok długiego mostu. Młode recepcjonistki przyjęły nas bardzo gościnnie.}

_(dcn.)